Max Weber (ur. 21 kwietnia 1864, zm. 14 czerwca 1920) - niemiecki socjolog, historyk, ekonomista, prawnik, religioznawca i teoretyk polityki. Był jednym z głównych przedstawicieli kierunku administracyjnego. Koncepcję swą zbudował na pojęciu panowania, przez które rozumiał szansę posłuszeństwa pewnych osób wobec rozkazu o określonej treści. Max Weber stworzył podwaliny organizacji formalnej, natomiast prezentowana przez niego koncepcja biurokracji stworzyła ogromne możliwości tworzenia sprawnych organizacji (Encyklopedia Zarządzania).

 

Max Weber w swojej działalności naukowej zajmował się szeregiem dziedzin, takich jak: socjologia, filozofia, religioznawstwo, ekonomia, organizacja i zarządzanie. W ramach tej ostatniej nauki rozważał między innymi psychofizjologiczne przyczyny wahań wydajności pracy. Jednak jego najważniejszym osiągnięciem była teoria władzy i koncepcja organizacji biurokratycznej (Z. Martyniak 1996, s. 109). Wyróżnił on trzy typy władzy: tradycyjną, charyzmatyczną oraz legalną. Pierwsza wynika z nienaruszalności odwiecznych obyczajów występujących w danej społeczności. Druga jest związana z osobistym oddaniem przywódcy. Ostatnia czerpie z wiary podwładnych w to, że przepisy i normy prawne są prawomocne, a osoby wykonujące władzę mają stosowne uprawnienia. Są to typy idealne, które w czystej postaci nie występują w rzeczywistości. Zwykle analizując przykłady osób sprawujących władzę można wskazać na występujące cechy charakterystyczne dwu lub wszystkich trzech typów.

 

Max Weber uznał, że każdy z tych typów władzy dla sprawnego działania wymaga odpowiedniego aparatu administracyjnego. Pojęcie organizacji zdefiniował on jako funkcjonowanie tegoż aparatu i uznał, że najbardziej racjonalną jej formą jest biurokracja czysta, monokratyczna. Ma ona zastosowanie w przypadku władzy legalnej. Biurokracja czysta charakteryzuje się hierarchiczną strukturą organizacyjną, podziałem pracy wewnątrz administracji, trwałymi przepisami w sprawie merytorycznego załatwiania spraw, doborem pracowników według kwalifikacji oraz oddzieleniem spraw stanowiska pracy od osobistej własności i spraw osób, które zajmują te stanowiska (J. Zieleniewski 1969, s. 111).

​

Max Weber to przede wszystkim prorok nowoczesności. Max Weber postulował zmiany w funkcjonowaniu przedsiębiorstw poprzez wprowadzenie struktur hierarchicznych, podziału pracy, niepersonalnej administracji, formalizmu w decyzjach, a także: powtarzalności, obiektywizmu, racjonalności oraz niezawodności (Weber, 2004). Max Weber wniósł do zarzadzania przedsiębiorstwem kluczowe czynniki, od których zależy jego sukces, do których zaliczył zaprojektowanie oraz zgodne ze ścisłymi zasadami zarządzanie.

 

Weber M. (2011). Etyka protestancka i duch kapitalizmu, Warszawa.

Weber M. (1985). Gesammelte Aufsätze zur Wissenschaftslehre. Mohr Siebeck, Tübingen.

Weber M. (2002). Gospodarka i Społeczeństwo, Warszawa.

Weber M. (1988). Polityka jako zawód i powołanie, Kraków-Warszawa.

Weber M. (2011). Racjonalność władza odczarowanie, Poznań.

Weber M. (1994). Etyka protestancka a duch kapitalizmu, Lublin.

Weber M. (1984). Szkice z socjologii religii, Warszawa.

Weber M. (1987). Polityka jako zawód i powołanie, Warszawa.

Weber M. (2000). Etyka gospodarcza religii światowych, Kraków.